10.04.2011

Gazownia Warszawska

Stały wzrost zapotrzebowania na gaz, a jednocześnie brak możliwości przestrzennej rozbudowy zakładu na ul. Ludnej na Powiślu zdecydowały, że niemiecka firma z Dessau wybudowała w latach 1886-88 drugą gazownię przy ul. Dworskiej (dzisiejsza Kasprzaka), na gruntach wsi Wola w gminie Czyste. Lokalizacja gazowni w tym rejonie została wybrana ze względu na możliwość budowy bocznicy kolejowej od przebiegającej tam kolei warszawsko-wiedeńskiej, co umożliwiało transport węgla koksującego wprost ze Śląska. W 1900 r. historyczny plan gazowni rejestruje istnienie już drugiego cylindrycznego zbiornika na gaz, usytuowanego przy pierwszym, na końcu alei biegnącej z północy (od ul. Dworskiej) na południe.W 1928 r. z Gazowni Miejskiej gaz dostarczono do 6.464 latarni oświetlających warszawskie ulice, a zarejestrowanych było prawie 92 tys. gazomierzy odbiorców gazu. Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 r., gazownia warszawska została unieruchomiona, ponieważ bomby uszkodziły budynki produkcyjne i oba zbiorniki gazu.

Źródło: http://www.geotekst.pl/artykuly/historia/gazownia_warszawska
W czasie powstania warszawskiego – 22 września – zakład unieruchomiono, a pracowników przymusowo wywieziono. Po wojnie, dzięki dużemu wysiłkowi pracowników gazowni, ponownie ruszyła praca zakładu. W 1978 r. zakończono całkowicie produkcję gazu powęglowego w warszawskiej Gazowni Miejskiej. Obiekty gazowni zostały wpisane do rejestru zabytków 13 maja 1975 roku. Niestety, nie uchroniono się przed popełnieniem błędu w stosunku do opuszczonych zbiorników gazu, wyłączając te obiekty z całego zespołu i sprzedając kolejnym inwestorom, którzy nie przestawiali służbom konserwatorskim konkretnego programu ich adaptacji i renowacji...

® 0-22
® 0-22

Źródło: Zeszyty Wolskie nr.4